Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια φτωχή οικογένεια με πολλά παιδιά που ο μπαμπάς ήταν παππάς και είχαν ένα νεογέννητο μωρό 3 ημερών. Εκείνο το χειμώνα είχε πάει ένας πλούσιος στο χωριό και θα έμενε εκεί τη νύχτα , γιατί έπρεπε κάπου να κοιμηθεί . Πήγε λοιπόν στου παππά. Το βράδυ βγήκαν οι μοίρες πάνω από το μωρό, που είχε μια ελιά στο πόδι, να το μυρώσουν. Η πρώτη είπε να γίνει 10 χρονών και να πεθάνει . Η δεύτερη στα 20 του χρόνια να πνιχτεί . Όμως γίνεται πάντα ό,τι πει η τελευταία μοίρα..και αυτή, είπε ότι θα παντρευτεί την κόρη του πλούσιου. Όλα αυτά τα άκουσε ο πλούσιος, γιατί είχε κρύο και δεν κοιμόταν. Τότε πήρε το μωρό και το πέταξε έξω στο χιόνι όπου το βρήκε μια αρκούδα και το μεγάλωσε .
Μια μέρα όταν είχε γίνει 12χρονών το είδαν οι κυνηγοί αλλά μπήκε στη σπηλιά της αρκούδας και δεν μπόρεσαν να το πάρουν. Λίγες μέρες μετά οι κυνηγοί το είπαν στους κατοίκους του χωριού. Όλοι συγκεντρώθηκαν εκεί, πήραν το παιδί , που είχε πολύ μεγάλα μαλλιά και νύχια. Όταν είδαν την ελιά κατάλαβαν πως ήταν το μωρό του παππά που είχε χαθεί.
Πέρασαν τα χρόνια και πήγε φαντάρος και ομόρφυνε πολύ. Κάποτε γνώρισε την κόρη του πλούσιου και την ήθελε για γυναίκα του. Όταν τον γνώρισε ο πλούσιος τον ρώτησε : «Πώς σε λένε;» και ο Γιάννης είπε: « Γιάννη Αρκουδογιάννη» και «γιατί σε λένε έτσι;» και απαντά: «όταν ήμουν μικρός κάποιος με άφησε σε μια σπηλιά και με μεγάλωσε μια αρκούδα».
Τότε ο πλούσιος κατάλαβε και είπε: «Τα γραμμένα δεν ξεγράφονται» . Στο τέλος ο Γιάννης παντρεύτηκε την κόρη που αγαπούσε και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Τ. Συμέλα

Στ΄Τάξη