Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, έχουμε δικαίωμα στον θυμό.
Ο θυμός είναι ένα από τα ποικίλα συναισθήματα που έχουμε νιώσει όλοι μας κάποια στιγμή της ζωής μας. Και οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί και διάφοροι.
Κι όλοι μας έχουμε το δικαίωμα να τον εκφράσουμε.
Ωστόσο, αυτό που δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε είναι να εκφράσουμε τον θυμό επιθετικά.
Διότι ο θυμός ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει να:
-
επιτίθεμαι
-
ορμάω
-
χτυπάω
-
κλωτσάω
-
βρίζω
τον διπλανό μου, τον συμμαθητή μου, τον συνάνθρωπό μου!
Αυτό ήταν το θέμα της δράσης Αγωγής Υγείας που υλοποίησε η νοσηλεύτρια του 1ου Δημοτικού Σχολείου Μακροχωρίου, κ. Κούρτα Χρυσή, με τους μαθητές της Δ’ τάξης με απώτερο σκοπό την καλλιέργεια σημαντικών γνώσεων και δεξιοτήτων ζωής.
Συγκεκριμένα, το πρόγραμμα, με τίτλο “ο θυμός δεν είναι επιθετικότητα” επικεντρώθηκε στον ορθό και κοινωνικά αποδεκτό τρόπο διαχείρισης του θυμού και μάλιστα σε κάθε περίσταση.
Ειδικότερα, το πρόγραμμα υλοποιήθηκε σε δύο στάδια:
Κατά την πρώτη φάση, η κ. Κούρτα παρότρυνε τους μαθητές σε συζήτηση για το συναίσθημα του θυμού και τις πιθανές επιπτώσεις στους εμπλεκόμενους. Οι μαθητές ενεπλάκησαν στη συζήτηση, συμβάλλοντας με απόψεις για διάφορες καταστάσεις πρόκλησης θυμού, οι οποίες παρουσιάστηκαν στην τάξη από την εκπαιδευτικό:
-
Ο δάσκαλος μου έκανε παρατήρηση μπροστά σε όλη την τάξη ότι δεν κάνω ωραία γράμματα
-
Ο Κώστας λέει ότι τρέχω πιο αργά κι από χελώνα
-
Ο διπλανός μου μιλάει συνέχεια και με ενοχλεί, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να συγκεντρωθώ στο μάθημα
-
Ο γείτονάς μου βάζει δυνατά τη μουσική στη διαπασών και δεν με αφήνει να κοιμηθώ
Μάλιστα, οι μαθητές αποτύπωσαν τις απόψεις τους για τις προαναφερθείσες καταστάσεις σε γραπτές εργασίες, όπου διατύπωσαν τη γνώμη τους σχετικά με έναν αποδεκτό τρόπο αντίδρασης.
Κατά τη δεύτερη φάση του προγράμματος, η κ. Κούρτα έδωσε οδηγίες στους μαθητές να ρωτήσουν ενήλικες, όπως τους γονείς τους, ή να αναζητήσουν πληροφορίες στο διαδίκτυο σχετικά με τη διαχείριση θυμού σε περίπτωση κρίσης. Οι μαθητές, αφού έκαναν την έρευνά τους στο σπίτι, παρουσίασαν ατομικά τα ευρήματά τους στην τάξη, τα σημαντικότερα εκ των οποίων συγκεντρώθηκαν και πάλι σε γραπτές και εικαστικές εργασίες, στη διάρκεια των οποίων οι μαθητές συνεργάστηκαν με ιδιαίτερη χαρά και ενθουσιασμό.
